Τι θα έλεγε ο Λούντβιχ Έρχαρντ;Ο μέσος πλούτος δύο ατόμων στη Γερμανία δεν επαρκεί ούτε κατά διάνοια για την ιδιοκτησία κατοικίας. Η ιδιοκατοίκηση είναι ίσως η χαμηλότερη μορφή "ευημερίας για όλους".
Ludwig Wilhelm Erhard (* 4 Φεβρουαρίου 1897 στο Fürth - † 5 Μαΐου 1977 στη Βόννη) ήταν Γερμανός πολιτικός (CDU) και οικονομολόγος. Διετέλεσε καγκελάριος της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας από το 1963 έως το 1966. Πριν από αυτό, διετέλεσε υπουργός Οικονομικών Υποθέσεων της Βαυαρίας από το 1945 έως το 1946, διευθυντής Οικονομικών Υποθέσεων του Ενιαίου Οικονομικού Χώρου από το 1948 έως το 1949 και ομοσπονδιακός υπουργός Οικονομίας από το 1949 έως το 1963. Συχνά θεωρείται ως ο πατέρας του "γερμανικού οικονομικού θαύματος"- ωστόσο, η πραγματική συμβολή του στην οικονομική ανάκαμψη αμφισβητείται. Αναφέρεται επίσης συχνά ως ο πατέρας του οικονομικού συστήματος της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, γνωστού ως κοινωνική οικονομία της αγοράς, το οποίο εισήγαγε ως υπουργός Οικονομίας. Διετέλεσε αντικαγκελάριος από το 1957 έως το 1963 και δεύτερος καγκελάριος της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας από το 1963 έως το 1966. Από το 1966 έως το 1967, ήταν ο διάδοχος του Αντενάουερ ως ομοσπονδιακός πρόεδρος του CDU.
Το 2014, ίδρυσα το κόμμα "WWW Bewegung WeltWeiter Wohlstand" στην Αυστρία. Πριν από την ίδρυση του κόμματος, ερεύνησα τις πιθανές συγκρούσεις ονομάτων. Έτσι ανακάλυψα ότι ο Ludwig Erhard έγραψε το βιβλίο "Wohlstand für alle" το 1957. Κατά τη διάρκεια της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, ο Έρχαρντ επιχείρησε να ασχοληθεί με το εξαιρετικά φιλόδοξο θέμα της υπέρβασης της οικονομικής κρίσης μέσω του επηρεασμού της οικονομικής πολιτικής στη διατριβή του στο Handelshochschule. Υποστήριξε ότι το κράτος θα έπρεπε να παρεμβαίνει στην παραγωγή και να κατευθύνει καλύτερα την οικονομία, καθώς αυτό δεν μπορούσε να εμπιστευτεί τα ατομικά συμφέροντα. Ωστόσο, ο Erhard δεν εξηγεί πώς θα έπρεπε να το κάνει αυτό το κράτος. Αλλά ήδη από το 1974, ο Λούντβιχ Έρχαρντ δήλωσε ότι η εποχή της κοινωνικής οικονομίας της αγοράς είχε από καιρό φτάσει στο τέλος της.
Το πρώτο πράγμα που θα έκανε είναι να εξετάσει τα στατιστικά στοιχεία για τον μέσο πλούτο και τον μέσο πλούτο ως έκθεση καταστροφής. Ο μέσος πλούτος 2 ατόμων δεν είναι ούτε κατά διάνοια αρκετός για την ιδιοκτησία κατοικίας. Η ιδιοκατοίκηση είναι ίσως η χαμηλότερη μορφή "πλούτου για όλους", αλλά δεν είναι διαθέσιμη στη διάμεση τιμή. Στη συνέχεια, θα συνειδητοποιούσε ότι οι τιμές των οικοπέδων είναι εξαιρετικά διογκωμένες λόγω της τεχνητής έλλειψης οικοδομήσιμης γης. Παραπομπή στη Wikipedia: Σε ένα δοκίμιο[4], ο Erhard αντιτάχθηκε στην οικονομική πολιτική των δεξιών συντηρητικών δυνάμεων και κάλεσε την κυβέρνηση να αποτρέψει την κατάχρηση από τα καρτέλ και τα μονοπώλια, ιδίως στη βιομηχανία κεφαλαιουχικών αγαθών. Η οικοδομήσιμη γη είναι ένα επενδυτικό αγαθό και ο στόχος των καρτέλ και των μονοπωλίων είναι να ανεβάσουν την τιμή της. Φυσικά, αυτό το καρτέλ της αύξησης των τιμών προσποιείται ότι έχει ανώτερους λόγους, όπως η προστασία του περιβάλλοντος, αλλά αυτός ο προστατευτικός ισχυρισμός είναι εύκολο να αντικρουστεί. Όταν μελετούσε την ενεργειακή πολιτική, υπέθετε ότι θα μπορούσε να έχει δημιουργηθεί μόνο σε ένα κλειστό ψυχιατρείο: Γιατί η με κόπο οικοδομημένη βιομηχανία φωτοβολταϊκών διαλύθηκε το 2014; Γιατί δεν υπάρχει βιομηχανία μπαταριών 100 GWh/a στη Γερμανία; Γιατί ο Ομοσπονδιακός Οργανισμός Δικτύων δηλώνει ότι σε μια πολύ κρύα, απάνεμη νύχτα, 34,6 GW μονάδων ηλεκτροπαραγωγής με καύσιμο φυσικό αέριο επαρκούν για περίπου 100 GW ζήτησης ηλεκτρικής ενέργειας μόνο από 16 εκατομμύρια αντλίες θερμότητας; Γιατί εξαναγκάζονται με υποχρεωτικά μέτρα εξαιρετικά ασύμφορες μετατροπές; Γιατί δεν υπάρχει ευρεία συζήτηση για την ενεργειακή μετάβαση όσον αφορά τη βελτιστοποίηση του κόστους και την αποδοχή της από τον πληθυσμό; Θα ερμήνευε την έλλειψη αυτής της συζήτησης ως ένδειξη μιας ολοκληρωτικής κοινωνίας. Θα σκεφτόταν, πώς γίνεται η ενεργειακή πολιτική να μοιάζει με την αγροτική πολιτική του Στάλιν;
Αυτός είναι ο τίτλος της σελίδας που έγραψα το 2014 μετά την ανακάλυψη του βιβλίου "Ευημερία για όλους", εδώ είναι μέρος αυτής της σελίδας: Με την έννοια του λαϊκού καπιταλισμού, ο Λούντβιχ Έρχαρντ προσπάθησε να δημιουργήσει μια πιο ελεύθερη και πιο ισότιμη κοινωνία. Ο Erhard δικαιολόγησε την ιδέα του για ευρεία συσσώρευση πλούτου ως εξής: Αν η συγκέντρωση των μέσων παραγωγής είναι αναπόφευκτη με την ανάπτυξη της σύγχρονης τεχνολογίας, τότε αυτή η διαδικασία πρέπει να αντιμετωπιστεί με μια συνειδητή και ενεργή βούληση για μια ευρέως διασκορπισμένη αλλά γνήσια συνιδιοκτησία του παραγωγικού κεφαλαίου της εθνικής οικονομίας. Η σημερινή χρηματιστηριακή αγορά με τις ταχύτατες συναλλαγές και τον ακραίο σχηματισμό φούσκας που τροφοδοτείται από τον οικονομικό αποκλεισμό και τα συνεπαγόμενα εξαιρετικά χαμηλά επιτόκια είναι εντελώς ακατάλληλη για αυτό το είδος λαϊκού καπιταλισμού. Η προσέγγισή μου από το 1991: ιδιοκατοίκηση με παραγωγή ενέργειας για προσωπική χρήση, συμπεριλαμβανομένης της κινητικότητας και των πωλήσεων ενέργειας. Μέτρα που θα επιτρέψουν στο φτωχότερο 50% του πληθυσμού να συσσωρεύσει αυτόν τον πλούτο.
Αυτή ήταν η παρουσίασή μου στην περιβαλλοντική έκθεση Landshut το Σάββατο 9 Μαρτίου στις 17:00 στην αίθουσα διαλέξεων 3. Σύντομα θα υπάρξει βίντεο. Πριν από την παρουσίασή μου, είχα την ευκαιρία να κάνω μια δοκιμαστική διαδρομή με ένα βιετναμέζικο ηλεκτρικό αυτοκίνητο.
Ένα μέλος της λέσχης δωρίζει τη συνδρομή του στη λέσχη και χαίρεται αν η λέσχη είναι επιτυχημένη. Αν όχι, έχω υποστηρίξει έναν καλό σκοπό. Ένας μέτοχος αποκτά μετοχές σε μια ανώνυμη εταιρεία. Εάν η AG είναι επιτυχής, οι μετοχές του αξίζουν πολύ περισσότερο. Στην περίπτωση της GEMINI next Generation AG, η ανταμοιβή του για την υποστήριξη ενός καλού σκοπού. Ως μέτοχος, εργαζόμενος ή αγοραστής κατοικίας, γίνεστε επίσης μέρος του αντιπολιτευτικού κινήματος ενάντια σε πολλές αρνητικές εξελίξεις στην κοινωνία μας που είναι επιζήμιες για την επιβίωσή μας. Ένας νέος μέτοχος δήλωσε: "Κάνω μια πολύ μέτρια επένδυση", αλλά 4.000 ευρώ επί 1.000 ευρώ είναι επίσης 4 εκατομμύρια ευρώ για όλες τις επενδύσεις μέχρι το άνοιγμα του οικισμού στο Unken ως σημείο εκκίνησης για παγκόσμια επέκταση. Υπάρχει ένα πρόγραμμα ανταμοιβής για τη σύσταση της μετοχής σε άλλους. Δύο από τους νέους μετόχους έγιναν μέτοχοι ως αποτέλεσμα αυτού του προγράμματος επιβράβευσης. Ακολουθούν οι λεπτομέρειες. |
