Co powiedziałby Ludwig Erhard?Mediana zamożności dwóch osób w Niemczech nie jest wystarczająca do posiadania domu. Posiadanie domu jest prawdopodobnie najniższą formą "dobrobytu dla wszystkich".
Ludwig Wilhelm Erhard (* 4 lutego 1897 w Fürth; † 5 maja 1977 w Bonn) był niemieckim politykiem (CDU) i ekonomistą. Był kanclerzem Republiki Federalnej Niemiec w latach 1963-1966. Wcześniej był ministrem gospodarki Bawarii w latach 1945-1946, dyrektorem ds. gospodarczych Zjednoczonego Obszaru Gospodarczego w latach 1948-1949 i federalnym ministrem gospodarki w latach 1949-1963. Często uważany jest za ojca "niemieckiego cudu gospodarczego", jednak jego rzeczywisty wkład w ożywienie gospodarcze jest kwestionowany. Jest również często określany jako ojciec systemu gospodarczego Republiki Federalnej Niemiec znanego jako społeczna gospodarka rynkowa, który wprowadził jako minister gospodarki. W latach 1957-1963 był wicekanclerzem, a w latach 1963-1966 drugim kanclerzem Republiki Federalnej Niemiec. W latach 1966-1967 był następcą Adenauera na stanowisku federalnego przewodniczącego CDU.
W 2014 roku założyłem w Austrii partię "WWW Bewegung WeltWeiter Wohlstand". Przed założeniem partii zbadałem możliwe konflikty nazw. W ten sposób odkryłem, że Ludwig Erhard napisał książkę "Wohlstand für alle" w 1957 roku. Podczas globalnego kryzysu gospodarczego Erhard podjął niezwykle ambitny temat przezwyciężenia kryzysu gospodarczego poprzez wpływanie na politykę gospodarczą w swojej rozprawie habilitacyjnej w Handelshochschule. Argumentował, że państwo powinno interweniować w produkcję i lepiej kierować gospodarką, ponieważ nie można ufać indywidualnym interesom. Erhard nie wyjaśnił jednak, w jaki sposób państwo powinno to robić. Jednak już w 1974 r. Ludwig Erhard oświadczył, że era społecznej gospodarki rynkowej już dawno dobiegła końca.
Pierwszą rzeczą, jaką by zrobił, jest przyjrzenie się statystykom dotyczącym mediany bogactwa i średniego bogactwa jako raportu katastroficznego. Mediana bogactwa 2 osób nigdzie nie jest wystarczająca do posiadania domu. Posiadanie domu jest prawdopodobnie najniższą formą "bogactwa dla wszystkich", ale nie jest dostępne przy medianie. Następnie zdałby sobie sprawę, że ceny gruntów są ogromnie zawyżone z powodu sztucznego niedoboru gruntów budowlanych. Cytując Wikipedię: W eseju[4] Erhard sprzeciwił się polityce gospodarczej prawicowych sił konserwatywnych i wezwał rząd do zapobiegania nadużyciom ze strony karteli i monopoli, szczególnie w przemyśle dóbr kapitałowych. Grunty budowlane są dobrem inwestycyjnym, a celem karteli i monopoli jest podnoszenie ich cen. Oczywiście ten kartel podwyżek cen udaje, że ma wyższe powody, takie jak ochrona środowiska, ale to twierdzenie ochronne jest łatwe do obalenia. Studiując politykę energetyczną, założyłby, że mogła ona powstać tylko na zamkniętym oddziale psychiatrycznym: Dlaczego pieczołowicie budowany przemysł fotowoltaiczny został rozbity w 2014 roku? Dlaczego w Niemczech nie ma przemysłu akumulatorów o mocy 100 GWh/a? Dlaczego Federalna Agencja Sieci stwierdza, że w bardzo zimną, bezwietrzną noc, 34,6 GW elektrowni gazowych wystarcza na około 100 GW zapotrzebowania na energię elektryczną z samych tylko 16 milionów pomp ciepła? Dlaczego skrajnie nieopłacalne konwersje są wymuszane przez obowiązkowe środki? Dlaczego nie ma szerokiej dyskusji na temat transformacji energetycznej pod kątem optymalizacji kosztów i akceptacji wśród ludności? Brak takiej dyskusji zinterpretowałby jako oznakę społeczeństwa totalitarnego. Pomyślałby, jak polityka energetyczna mogła wyglądać jak polityka rolna za czasów Stalina?
To jest tytuł strony, którą napisałem w 2014 roku po odkryciu książki "Dobrobyt dla wszystkich", oto część tej strony: Dzięki koncepcji kapitalizmu ludowego Ludwig Erhard próbował stworzyć bardziej wolne i równe społeczeństwo. Erhard uzasadniał swoją ideę szerokiej akumulacji bogactwa w następujący sposób: Jeśli koncentracja środków produkcji jest nieunikniona wraz z rozwojem nowoczesnej technologii, to procesowi temu musi przeciwdziałać świadoma i aktywna wola szeroko rozproszonej, ale prawdziwej współwłasności kapitału produkcyjnego gospodarki narodowej. Dzisiejszy rynek akcji z szybkim handlem i ekstremalnymi bańkami napędzanymi przez blokadę ekonomiczną i wynikające z tego ekstremalnie niskie stopy procentowe jest całkowicie nieodpowiedni dla tego rodzaju popularnego kapitalizmu. Moje podejście od 1991 roku: własność domu z produkcją energii na własny użytek, w tym mobilność i sprzedaż energii. Środki umożliwiające biedniejszym 50% populacji gromadzenie takiego bogactwa.
To była moja prezentacja na Landshut Environmental Fair w sobotę 9 marca o 17:00 w sali wykładowej 3. Wkrótce pojawi się wideo. Przed moją prezentacją miałem okazję odbyć jazdę próbną wietnamskim samochodem elektrycznym.
Członek klubu przekazuje swoją składkę członkowską na rzecz klubu i jest szczęśliwy, jeśli klub odnosi sukcesy. Jeśli nie, wspieram dobrą sprawę. Akcjonariusz nabywa akcje spółki akcyjnej. Jeśli AG odniesie sukces, jego akcje są warte znacznie więcej. W przypadku GEMINI next Generation AG jest to nagroda za wspieranie dobrej sprawy. Jako akcjonariusz, pracownik lub nabywca domu, stajesz się również częścią ruchu przeciwko wielu negatywnym zmianom w naszym społeczeństwie, które są szkodliwe dla naszego przetrwania. Jeden z nowych udziałowców powiedział: "Dokonuję bardzo skromnej inwestycji", ale 4 000 euro razy 1 000 euro to także 4 miliony euro na wszystkie inwestycje aż do otwarcia osady w Unken jako punktu wyjścia do globalnej ekspansji. Istnieje program nagród za polecanie akcji innym osobom. Dwóch nowych akcjonariuszy zostało akcjonariuszami w wyniku tego programu nagród. Oto szczegóły. |
